شیوه طراحی انواع مسجد
در ابتدا طراحی مساجد بر اساس اسلوب معماری ساسانیان بود. مساجدی که به آنها مساجد شبستانی گفته میشد، اولین نوع مساجد در ایران در ایران بودند. رفته رفته با برداشته شدن ردیفهایی از ستون شبستانها، ایوان و گنبد ساخته شدند.
بدین ترتیب نوع دیگری از طراحی مسجد، به نام مساجد ایوانی، در اواخر قرن ۵ ظهور پیدا کردند. مساجد ایوانی، به دو دسته مساجد دو ایوانه و ۴ ایوانی طراحی میشوند.
مساجد نوع ایوانی: طراحی مساجد به شیوه چهار ایوانی از قرن پنجم و ششم هجری شروع شد، قدیمیترین مسجد چهارایوانی ایران، مسد جامع زواره است و از مساجد معاصر میتوان مسجد جامع تهران را مثال زد.
مساجد نوع چهار طاقی: این مساجد تکامل یافته چهارطاقی و یا آتشکدههای ساسانی بودند. طراحی این مساجد به گونهایی بوده است که از چهارطاق باز بودند و به مرور سه جبهه آنها بسته و تنها جبهه رو به محراب باز بوده است. مسجد جامع یزد و اردبیل از نوع مساجد چهارطاقی هستند.
مساجد نوع رازی: این شیوه که تکامل یافته دو شیوه قبلی است در دوران آل زیار، آل بویه، سلجوقیان وخوارزمشاهیان ادامه پیدا میکند. شیوه نغزکاری شیوه پارسی، شکوه شیوه پارتی و دقت شیوه خراسانی در این نوع از طراحی مسجد به خوبی به چشم میخورد.
طراحی انواع مسجد، امروزه، با استناد به مدارک و شواهد به جای مانده از معماری مساجد فاخر جهان اسلام و با اندکی تغییرات کمی و کیفی خواهد بود. پلان اکثر مساجد به شکل مربع و یا مستطیلی شکل(بر اساس این تفکر که بهشت مستطیل شکل است) میباشد.